Hallootjes!
Allereerst mijn dank voor de leuke reacties die ik op mijn uiterst interessante verhalen krijg. Ik beschik niet altijd over genoeg tijd om terug te schrijven, dus bij deze een algemeen kopje van mij voor jullie...

En dan nu:
Het is koud! Alle mensjes zeggen het! En ik ben het met ze eens; mijn poezenteentjes kunnen er niet tegen!
Ik ben geen watje, integendeel, maar zelfs ik vind dr niks an, deze -14 graden, bah!
Zittend op de rand van de salontafel staar ik naar buiten, een zonnestraaltje meepikkend, wat me dan even verwarmd. Lekker soezen...hmmm...
Het vrouwtje vindt dit tot dusver prima, maar is wel van mening dat dat niet op háár tafel hoeft en jaagt me er vanaf. "Ga maar op de bank liggen", zegt ze dan, "Die tafel is van óns!"
Pfff..wat een gedoe.. zij zit toch ook op míjn bank, en daar zeg ík toch ook niks van!
Anyway, ik wil dus graag naar buiten, maar ik vind het te koud. Lotje niet. Die is weer eens eigenwijs. Ze loert naar buiten en ik zie hoe ze zich voorsteld hoe het daar buiten zal zijn...
Ik kijk naar haar. Vrouwtje laat haar naar buiten. En wat denk je?? Het beest wandelt zonder enige moeite de tuin in, zomaar!! Béétje karrewiet, Lot??
Nou ja,'past ook wel bij d'r... ahum..
Ik hou het bij dagdromen, op de tafel, euhh..., op de bank, in het zonnetje.
's Avonds, als het baasje ook thuis is van zijn werk, kruip ik bij hem. Hij sputtert niet tegen.
Heerlijk zo'n mensjesschoot, daar lig ik toch echt het lekkerst...rrrrr...

Jàààuw, Fientje