Haaai allemaal!

Nadat ik mijn vrouwtje vanmorgen met het nodige gemiauw wakker heb gemaakt stond ze eindelijk op. Ik pak dat altijd handig aan; eerst begin ik met een luide, duidelijke mauw. Zo van, "ik wil naar buiten, nu!". Als ik merk dat dat niet helpt, vraag ik het vriendelijker; een rustige, bedachtzame mauw. "Ik wil heel graag naar buiten". Ik eindig meestal met een zielige mauw die vanuit mijn tenen komt, zo'n hele lange... "Ik wil echt echt hééél graag naar buiten...." Ik weet dat het vrouwtje daar geen nee tegen kan zeggen, en.. de buit is binnen!

Maar goed, uiteindelijk stond ze dus op. Wel wat mopperend, want ze had gehoopt dat ik me rustig hield omdat het weekend is...
Helaas.., zodra het zonnetje op m'n bol scheen, werd ik onrustig en moést en zou ik naar buiten. Het vrouwtje is zo slim geweest geen kattenluik voor Lotje en mij te maken. Zo kan zij bepalen wanneer wij naar buiten mogen...Goed van haar, jammer voor ons..

Later op de dag heb ik het het vrouwtje nog wat lastiger gemaakt. Ze ging een taart bakken. Ik snap daar niks van. De zon scheen, iedereen was buiten en ze had weekend! Gaat ze een taart bakken!! Ik kan wel leukere dingen bedenken.. maar zo ben ik.
Ze waarschuwde ons al van tevoren; "Dames, ik wil dat jullie rustig zijn, want ik moet mijn hoofd er nu echt even bijhouden.., dus lekker naar buiten en geen ruzie!" Ik zat op de tafel en keek haar aan. Oké, dacht ik, ik zal het proberen.
Het ging best goed, ik lag eerst in de zon, toen op de bank, zie foto, en daarna wilde ik op tafel luieren. Mijn vrouwtje wil dat eigenlijk niet, maar ze had het te druk met haar taart. Het ging best goed, totdat mijn zusje het mij onmogelijk maakte. Het beest besloop me plots van achteren, ik had niets in de gaten..
Pets!! Daar had ik een tik te pakken. Dat kon ik natuurlijk niet over mijn kant laten gaan en mepte terug.
Ik zag dat mijn vrouwtje zich omdraaide.. Ojee, dacht ik. Ze zei nog niets, maar aan de blik in haar ogen te zien, zou dat niet lang meer duren. Pats! De tweede keer! Dit keer sprong ik van tafel en vloog mijn belager via de nieuwe stoel, de driezitsbank, over de salontafel naar de tweezitter achterna. De plukken haar vlogen ik het rond "Stóp!" gilde het vrouwtje,"Naar boven, allebei! Zijn jullie nou helemaal..!! Ze had het nog niet uitgesproken of we renden allebei naar boven om het gevecht daar voort te zetten. Pfiew.. ik ben er nog moe van..
Uiteraard heb ik haar later uitgebreid mijn welgemeende excuses aangeboden door heerlijk met mijn kopje langs haar benen te strijken en zacht te spinnen. Ze ging meteen overstag..., maar dat kwam misschien ook omdat haar taart zo goed gelukt was...

Geniet van het zonnetje!

Jàààuuw,
Fientje

P.s. Excuses voor mijn euhh.. aparte houding..

Ik op de bank.